Laat er een tuin zijn

waar de bladeren heel traag vallen,

menig maal hun laatste landingsplaats bepalen,

alvorens de aarde juist te raken

waar ze in het verlengde van hun vrije val ligt.

Laat het mijn tuin zijn

waar de wereld eeuwig blijft haperen

tussen zomer en herfst,

tussen vallen en opstaan.

Peter Theunynck