Gilberte Van Hulle las volgend gedicht in ‘Kerk en Leven’ en ik geef het graag aan iedereen door, die deze week het kerkhof bezocht of bezoekt. In woorden kan men troost vinden.

DE MENSEN VAN VOORBIJ

De mensen van voorbij,

ze blijven met ons leven.

De mensen van voorbij,

ze zijn met ons verweven,

in liefde, in verhalen,

die wij zo graag herhalen,

in bloemen, geuren, in een lied,

dat opklinkt uit verdriet.

De mensen van voorbij,

zij worden niet vergeten.

De mensen van voorbij,

zijn in een ander weten.

Bij God mogen ze wonen,

daar waar géén pijn kan komen.

De mensen van voorbij,

zijn het licht, zijn vrij !

Hanna Lam