Wat een discussies de laatste tijd ! De ene groep vindt de andere groep een bende ‘egoïsten’. Die andere groep ergert zich dan aan de ‘klakkeloze volgers.’ Ik ben niet de persoon om medische uitleg te geven, wetenschappers weten wel wat ze vertellen. Ik vind het zo jammer dat de maatschappij plots verdeeld wordt in twee kampen en ik vraag mij vooral af: waar halen de meeste mensen hun informatie ? In betrouwbare persartikels of op You Tube ? Wat veel mensen van de jongere en jongste generatie gretig slikken is wat ze voorgeschoteld krijgen door ‘influencers’. Voor wie de uitleg nog niet van (achter)kleinkinderen kreeg, even de definitie geven van Google’ de personen met een grote aanwezigheid op social media, met een publiek dat naar hen luistert. Influencers hebben een speciale manier van adverteren, namelijk zonder dat je het doorhebt.’ Op You Tube en Instagram, minder op Facebook, geven influencers hun ‘volgers’ de indruk dat zij ‘dé goede raad’ kennen en dat zij als het ware bezorgd zijn om hun welzijn, dat zij bijna vrienden zijn. Maar het gaat niet alleen om verkopen.

Ik kon mijn oren niet geloven toen ik een tijdje geleden tijdens een radioprogramma op Radio 1 een verhaal hoorde.

Miljoenen volgers van een influencer hebben een filmpje gezien van een ruzie op een vliegtuig. Een vrouw wou niet naast een passagier gaan zitten omdat zij wél en die passagier niét gevaccineerd was. Men vond dat erge discriminatie, ook de piloot werd om advies gevraagd en de vrouw werd door de bemanning van het vliegtuig gesleurd. De volgers smulden ervan en antivaxers voelden zich gesterkt. Een aandachtige kijker merkte dat er in dit ‘waar gebeurd verhaal’ iets niet klopte. Toen een persoon het hoofd afwendde, bleef de klank toch even luid. Zou dit soms geacteerd zijn ? Na grondig onderzoek bleek inderdaad alles geacteerd, met héél goede acteurs trouwens. Er waren kosten noch moeite gespaard om alles heel echt te doen lijken. Hoeveel van die miljoenen volgers hebben nadien gehoord of gelezen dat het verhaal uit de duim gezogen was? Ik dacht spontaan aan de titel van een liedje van vroeger, van Bea Van der Maat, ‘I Lie and I Cheat’: ik lieg en ik bedrieg.

En zeggen dat ik, meer dan een halve eeuw geleden, met mijn door rolschaatsval geschaafde knieën op het harde bankje in de biechtstoel zat af te zien en bibberend zat te bekennen: ‘Mijnheer pastoor, ik heb gezondigd, ik heb tegen mama gelogen over snoepjes die ik wél uit de doos had gehaald.’

Hoe vaak, mijn kind ?

‘Drie keer, min of meer, mijnheer pastoor.’ Oef ! Ik kreeg de absolutie. Wat een last van mijn frele schoudertjes.

Mies Vergaelen