Prettig, die regen,
rillerig genot.
Nu voel ik hoe zalig het later zal zijn
in warme beschutting.
Net zoals de dorst
het zoet gevoel geeft aan het drinken
en het lawaai
waarde geeft aan de stilte,
zo geeft de klamme kilte
mij de gloed van morgen.
Ik schuil niet of vlucht niet
voor striemend nat of grijze uren,
morgen schatert de zon in de plas.
Vanbinnen zal ik lachen
onder azuurlucht en slagroomwolkjes,
omdat nu een zware hemel
als een zwart dak boven de velden hangt.
In blauw zal ik mijn nieuwe dag schilderen,
want al mijn grijs is uitgeklad.
De regen voedt de bloem voor morgen.
Grijs en blauw zijn dingen en gedachten,
grijs en blauw, grauw en heerlijk hel.
Ogen kleuren de doodgewone dagen
en ik hou van de regen
om de zon in de plas.

Mies Vergaelen